Pored agrotehničkih mjera preduzimaju se mjere dezinfekcije uzgojnog bazena. Jedna od agrotehničkih mjera odnosi se na melioraciju zemljišta, čime se održava potreban struktura tla.
Melioracija se primjenjuje i rad i manje mogućnosti pojave gasovitih supstanci u vodi uzgajališta (S i CO2).Ukoliko se ipak u vodi pojave gasovi, njihova koncentracija mora biti minimalna ili u tragovima, ali takva da ne remeti potreban kvalitet vode.Jedna od značajnijih agrotehničkih mjera jeste da se uzgojni bazeni jedno vrijeme ostave na suhom. Na taj način postiže se bolja mineralizacija tla i istovremeno se obezbjeđuju minerali za rast ribe. Pored toga na bolju proizvodnju može uticati sitnjenje mulja (na taj način se pospješuju biohemijski procesi).
U uzgajalištima provode se i dezinfikacione mjere i to najčešće upotrebom kreča (dehidratizovani kreč).
Osnovno zakrečavaje vrši se na taj način da se teačno odredi ukupna količina dehidratizovanog kreča (300-400 kg/ha). Ukoliko je voda u uzgajalištu jako zamućena, količina tog dezinfekcionog kreča je i do 1000 kg/ha. U uzgajalištima može da se pojavi tzv. divlja riba (zela – ukrija ili klen). To su tzv. kompeticijske vrste prema šaran jer ugrožavaju njegov uzgoj u pogledu ishrane i nekih drugih ekoloških faktora, tako da uzgojne vrste mogu dobiti manje hrane od predviđenih količina. Poslije izlova šarana i ostalih uzgojni vrsta (polikultura), potrebno je još jednom nakon ispusta vode zakrečiti mjesta gdje se pojavljuje divlja riba. Pored dehidratizovano kreča u svrhu dezinfekcije može da se koristi i hlorni kreč, ali u nešto manjim količinama. Pored ovih mjera (agrotehnoloških i dezinfikacionih) uzgajališta se i đubre jer je na taj način obezbjeđena prirodna hrana ribama u uzgoju odnosno obezbjeđen je razvoj akvatičnih organizama nižih sistematskih kategorija.
Đubrenje se provodi organskim i mineralnim đubrivom, ali se više upotrebljava organsko (stajsko đubrivo).
Najefikasniji način đubrenja je način ako se u tu svrhu upotrebljava stajnjak živine. Upotrebljava se 300-400 kg/ha. Ovo je ukupna količina đubriva i od te količine, uzgajališta se đubre u odnosu na temperaturu vode tokom uzgojne sezone.Na početku uzgojne sezone najviše se đubri i to 50% od ukupne količine. Najmanje se đubri kada je temperatura vode u uzgajalištu niža, a to je u oktobru i novemru kada se đubri sa oko 5% od ukupne količine. U nekim zemljama svijeta (Jugo-istočna Azija) uzgoj ribe i ptica – plovki vrši se istovremeno. U takvim slučajevima uzgajališta se ne đubre jer patke i slične ptice svojim prisustvom obezbjeđuju prisustvo đubreta. Pored organskog đubriva, uzgojilišta se đubre i sa mineralnim đubrivom. Ta đubriva se koriste u obliku fosfora i azotnih supstrata. Ukoliko se đubri sa mineralnim đubrivom uzgojna voda se đubri sa količinom koja obezbjeđuje da se u 1 litru vode bude 0,3-0,5 mg fosfora.
Ukoliko se koriste mineralna đubriva u uzgojilište se unose u više navrata.
Kod nas su uzgojne vode bogate sa kalijumom i njegova količina u vodi je zadovljavajuća tako da se uzgojojilišta ribe ne moraju da đubre radi toga. Đubrenje se vrši u odnosu na katergoriju zemljišnog dna. Najveće količine mineralnog đubriva (super-fosfat) daju se ako je tlo siromašno. manje količine tog đubiva daju se ako je dno uzgajališta pjeskovito.
Nema komentara:
Objavi komentar